آقای دکتر بالاخره یک روز دستت رو میشه!

| آقای دکتر بالاخره یک روز دستت رو میشه! |

همیشه معادله‌های آسان را راحت نمی‌توان حل کرد! از همون اوایل که اومد باید یک چیزهایی حدس می‌زدیم. آخر که باید یک تناسبی بین کارهایت باشد یا نه؟ همینجوری هم که نمی‌شود. داشتم فیلم بچه ماسک رو از سیمای فخیمه می‌دیدم، یک لحظه به خودم اومدم گفتم: ای کلک! نکنه ماسک داره. بعد سریع به خودم اومدم و گفتم: آخه این چه حرفیه؟ اولاً اگه داشت که خیلی تابلوتر از این می‌شد دوماً باید حداقل یک رنگ و لعابی به قیافه‌اش می‌داد ولی خیلی طبیعیه، سوماً اگه واقعاً داشت تا حالا خواهر و مادر اسرائیل رو فرستاده بود کره ماه، چهارماً اینکه راستی اصلاً ماسک که خیالیه و محصول برادران هالیودیه (حفظهم الله لضرغامی و اعوانه) و وجود خارجی نداره؛ پس این گزینه که نیست. خلاصه بعد از آشنایمون همیشه کلی بالا و پائین کردم تا به یک نتیجه حداقل ساده برسم ولی گویا که «کلنگ از آسمان افتاد و نشکست». اصلاً همینجا از نظر شما خوانندگان (که احتمالاً هیچ وقت نخواهم دید) استفاده می‌کنم. بله شما... نه شما که فکر کردی داری یک مطلب حسابی می‌خونی بعد دیدی اشتباه کردی، بله با خود شما هستم. ای بابا... برنگرد با خودت هستم. آره دیگه بگو به نظر تو چه جوریاست که اینجوریه؟ چی...؟ هنوز نفهمیدی دارم چی بلغور می‌کنم. بابا جان یک معادله ساده الآن می‌گم که اگه یک صفحه از زیست شناسی، آن هم صفحه بسم الله الرحمن الرحیم رو خونده باشی می‌تونی جواب بدی. این هم معادله:

یک فردی داریم که رئیس جمهور است و کلی کلاس دارد و براساس روند همه رئیس جمهورها روزی هم یکبار در اخبار ببینیمش می‌گوئیم پر کار است. اگر سه ماهی یکبار هم مصاحبه کند می‌گوئیم پاسخگوست، اگر با اکثریت آرا انتخاب بشه و یک بار در عمرش هم در یک شهر به طرفش گل پرت کردند می‌گوئیم محبوب است، اگر یکبار با چندتا رفیق‌های دانشگاهی‌اش بشینه می‌گیم نخبه پروره، اگر یک بار برود و سازمان ملل و حرف بزند (نه شخم بزند) می‌گویئم ایران را به جهان معرفی کرد و کلی اگر‌های دیگه؛ حالا اگر این رئیس جمهور روزی ده‌ها نامه مردمی رو بخونه، بعد چند ساعت مطالعه داشته باشه، بعد دوباره روزی چند ساعت با کلی وزیر و دور و بری‌هاش که هنوز خیلی حرف‌هاشو نمی‌فهمن کل بزاره، بعد سر و ته تشریفات غذا رو زده باشه و یک غذای معمولی بخوره، بعد چند تا تلفن و کار دیگه انجام بده و هی نامه و توصیه و کار برای این‌ور و اون‌ور انجام بده، بعد یک مصاحبه انجام بده (به غیر از فرصت‏های دیگه که اگه گیرش بیارن ازش سوال می‏پرسن و مصاحبه می‏کنن)، و دیگه اینگه گُر و گُر سفر بره (که ما که هیچ کاری نمی‌کنیم یک روز می‌ریم سفر، تموم میشیم می‌ریم) بعد تو همه سفرها به چند تا شهر بره و تو هر شهر ساعت‌ها سرپا حرف بزنه و راه بره و از مردم حرف‌هاشونو بشنوه، بعد تو یک جلسه سه چهار ساعت سر و کله بزنن برای کارهای مردم، و اینکه هر روز این صدا و سیما مجبور بشه تو هر بخش خبری حداقل یک خبری از کارهاش بگه و اگه چند تا بود برای اینکه محبوبیتش خیلی نشه قاطی بقیه خبرها یکی در میون از کارهاش میگه، دیگه اینکه بعد از سال‌ها به زور امسال روز اهدای خون ازش خون بگیرن و بعد در حالی که رو به موته مصاحبه بکنه، و دیگه هر روز بدون استثنا روزنامه‌ها (به قول رئیس جمهور قبلی) برایش بحران بیافرینند و خیلی کارهای دیگه که من خسته شدم و حوصله شما سر رفت.

حالا بگوئید با توجه به اینکه همیشه دو دوتا چهارتا میشه، چطوریه که یک آدم لاغر این همه انرژی داره و کار می‌کنه. چطوره که صدا و سیما مجبوره هر روز یک خبر ازش بره. آخه کدوم عقل سالمی قبول می کنه یک آدم سالم و حسابی انرژی این همه کار داشته باشه و بعد این همه هم سرش غر بزننو باز هم با این همه انرژی کار بکنه. هر چند یک حدسی زده میشه و آن هم اینه که از انرژی اتمی استفاده می‌کنه و به همین خاطره که تنها کسی که تونسته این داستان ره به سرانجام برسونه خودشه و امیدوارم به همین خاطر دستش رو بشه که نیتش خالص نبوده. البته چون نمی‌دونم یک انسان چطوری می‌تونه از انرژی اتمی استفاده بکنه، این گزینه هم رد میشه. حالا جواب معادله.... خب بگید دیگه... . چیه شما هم بهت زده شدید. آخی... یکی بیاد این بنده خدا رو جمع بکنه، چرا به این زودی وا رفتی؟ هنوز کلی چیز دیگه هم هست نه من می‌دونم و نه می‌گم... . خلاصه شرمنده اگه می‌دونستم کم می‌آری این معادله سخت رو مطرح نمی‌کردم.